รีวิว ไอ้เขี้ยวขาว
White Fang (ไอ้เขี้ยวขาว)
รีวิวหนังจากNetflix (เเอนิเมชั่นเรื่องใหม่จากNetflix) ดูอนิเมะ
ความยาว: 85 นาที
ประเภท: เเอนิเมชั่น การ์ตูนอนิเมะผู้ชาย
ผู้กำกับ: อเล็กซานเดร เอสปิกาเรส
รีวิว ไอ้เขี้ยวขาว ข้อมูลทั่วไป
รีวิว ไอ้เขี้ยวขาว จากนิยายชื่อดังของ เเจ็ค ลอนดอน ผู้เขียนThe call of the Wild นี่คือการตีความใหม่จากมุมมองของชาวฝรั่งเศสที่เล่าถึงการเดินทางของเจ้าหมาป่าตัวหนึ่ง
เรื่องย่อ: เจ้าหมาป่าตัวหนึ่งต้องพบกับการเดินทางที่ต้องเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ เเละต้องเผชิญกับปัญหามากมายที่ต้อฝ่าฟันอนิเมะญี่ปุ่น
รีวิว: เป็นหนังจากNetflix ที่ภาพสวยมาก ซีจีเเละการออกเเบบตัวละครโดดเด่นเเละมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เเต่ปัญหาของหนังก็คือความเเปลกใหม่ที่ไม่ได้มีมากนักเเละบางช่วงก็มีเล่าช้า เเถมดนตรีประกอบก็ไม่เข้ากับบางฉากเท่าที่ควร เเต่เราต้องบอกว่าหนังมีความอบอุ่นให้กับคนดูสูงมากอีกด้วย
ไอ้เขี้ยวขาว หรือ White Fang ถูกสร้างขึ้นมาจากบทประพันธ์ของ Jack London เมื่อปีค.ศ.1906 ในช่วงที่เขาอายุ 40 ปี เขาได้ประพันธ์ Call of the wind มาก่อน จนเมื่อได้แต่งไอ้เขี้ยวขาว ที่ใช้ภาพประกอบเป็นยูคอนและอาชีพนักขุดทองทางตะวันตกของแคนาดาอนิเมะญี่ปุ่น
การ์ตูนเรื่องนี้มีเสียงจากนักวิจารณ์ไม่ค่อยดีนัก เพราะผู้กำกับได้ลดทอนเนื้อหาลงไปค่อนข้างมาก ในบทประพันธ์จะมีความเรียล ความจริงของด้านมืดในอาชีพในเหมือง และความรุนแรงอยู่ แต่เนื่องจากการนำมาทำเป็นแอนิเมชันจริงต้องตัดตอนพวกนั้นออกเพื่อให้เด็ก ๆสามารถดูได้ เหมือนกันว่าพวกเขาตั้งใจลบภาพความเลวร้าย แล้วแทรกการคิดบวกเข้าไปแทน
ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้หลาย ๆ คนที่ชอบก็ออกมาแสดงความคิดเห็นในด้านบวกว่าน่ารักมากเช่นกัน
เรื่องย่อ
ไอ้เขี้ยวขาว เป็นชื่อของเจ้าลูกครึ่งหมาป่าตัวหนึ่ง ที่ตื่นขึ้นมาในยามเช้า กลางอ้อมอกของแม่หมาในถ้ำที่หมาป่าอาศัยอยู่ เจ้าหมาน้อยเล่นซุกซน วิ่งไล่ตัวนากไปในป่าตัวเดียว จนกระทั่งเจ้าลูกหมาได้พลัดตกน้ำไป แต่โชคดีที่แม่หมาป่ามาช่วยไว้ได้ทันการ รีบงับคอเจ้าลูกหมาจอมซนขึ้นมา แม่หมาคอยปกป้องไอ้เขี้ยวขาวอยู่ตลอด คอยต่อสู้กับแมวป่าที่ดุร้าย พวกมันอยู่กันฉันท์ครอบครัวตามปกติ
แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่เจ้าเขี้ยวขาวกำลังเล่นหิมะอย่างสนุกสนาน และแม่ของมันเฝ้ามองจากหน้าผา ได้มีล้อเลื่อนหิมะที่มีหมาไซบีเรียนฮัสกี้หกตัว กำลังหนีเอาชีวิตรอดจากฝูงหมาป่าสีดำ บนรถเลื่อนคันนั้นมีชายสามคน คนหนึ่งเป็นคนขับที่ดูค่อนข้างชราแล้ว ตามด้วยชายที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ต้องหาถูกใส่กุญแจมืออยู่และคือนายอำเภอที่กำลังเล็งปืนเพื่อยิงขู่หมาป่าให้หยุดตามพวกเขา
คืนนั้นแม่หมาพาลูกหมาป่าไปขออาหารพวกเขากิน นายอำเภอผู้ใจบุญก็แบ่งอาหารบางส่วนให้พวกหมาที่น่าสงสารกิน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ไอ้เขี้ยวขาวนั้นจะต้องเผชิญและเรียนรู้การเอาตัวรอดในโลกอันแสนโหดร้ายนั่นเอง
กระแสการตอบรับ
เสียงวิจารณ์ต่อไอ้เขี้ยวขาว White Fang ฉบับการ์ตูนของเน็ตฟลิกซ์มีทั้งบวกและลบ
ด้านลบ คือหนังได้ตัดทอนเนื้อหาลงไปมากและลบภาพความโหดร้ายที่บรรยายไว้เกือบทั้งหมด
ด้านบวก นี่คือหนังเกี่ยวกับหมาที่น่ารักมากๆ และได้ตัดภาพป่าเถื่อนออกหมดทุกฉาก
คนรักหมาน่าจะชอบได้ไม่ยาก และเด็กๆ น่าจะดูได้นะครับ โลกมนุษย์ก็เป็นแบบนี้แหละ
จากบทประพันธ์ปี 1906 ของแจ๊ก ลอนดอน (Jack London 1876-1916) อายุ 40 ปีเท่านั้น เขาเขียน Call of the Wild เมื่อปี 1903 และ White Fang เมื่อปี 1906 โดยมีฉากหลังเป็นยูคอนและการหาทองที่คลอนไดก์ทางตะวันตกเฉียงเหนือของแคนาดา
นวนิยายสองเรื่องเล่าเรื่องหมาคนละตัว
รีวิว ไอ้เขี้ยวขาว ความรู้สึกหลังดู
รีวิว ไอ้เขี้ยวขาว สําหรับไอ้เขี้ยวขาวฉบับเน็ตฟลิกซ์ หนังเริ่มเรื่องด้วยฉากลูกหมาป่าตัวผู้ แต่ที่แท้มันเป็นลูกครึ่งหมาป่า ตื่นเช้าในอ้อมกอดแม่ในถ้ำแห่งหนึ่ง มันเดินออกจากถ้ำตามแสงอาทิตย์ออกไปตัวเดียว วิ่งซนไล่ตามพังพอนจนกระทั่งตกน้ำ แต่ไม่ทันที่จะจมน้ำตาย ปากยาวๆ ของแม่หมาป่าก็ยื่นลงไปงับคอมันขึ้นมา
หนังใช้เวลาช่วงแรกเล่าความสัมพันธ์แม่ลูก ฉากหนึ่งแม่หมาต้องสู้กับแมวป่าหน้าตาดุร้ายหาเรื่อง หนังการ์ตูนแสดงให้เห็นฉากที่กระโดดเข้าห้ำหั่นกันเพียงวินาทีแรกแล้วจบลงอย่างรวดเร็ว ไม่มีฉากเลือดสาด
หิมะตกแล้ว ลูกครึ่งหมาป่าเล่นหิมะสนุกในตอนแรกก่อนที่จะเริ่มหิวโหยและอ่อนเพลียเพราะไม่มีอาหาร แม่ลูกยืนบนหน้าผามองลงไปเห็นล้อเลื่อนหิมะเทียมหมาฮัสกี้หกตัวกำลังวิ่งหนีฝูงหมาป่าดำ
บนล้อเลื่อนมีชายสามคน คนแรกคือสารถีชรา คนที่สองคือนายอำเภอวีดอน สก๊อต เขากำลังใส่กระสุนเล็งไปที่หมาป่า คนที่สามเป็นฆาตกรร่างยักษ์ที่ถูกใส่กุญแจมือ ขนาดเป็นการ์ตูนแค่เห็นหน้าก็หนาวเหน็บ
วีดอนแกล้งยิงพลาด เขาต้องการแค่ขู่ “ฤดูหนาวโหดร้ายพออยู่แล้ว ผมไม่คิดฆ่าหมาป่าเพียงแค่เพราะมันหิว” เขาพูดกับไอ้ฆาตกรในตอนหลังเมื่อฝูงหมาป่าหนีไปแล้ว
คืนนั้นแม่หมาพาลูกครึ่งหมาป่ามาที่แคมป์ไฟ ฉากที่สารถีและวีดอนคุยกันว่าที่แท้พวกเรามีหมากี่ตัวกันแน่ เลียนแบบบทสนทนาที่ปรากฏในบทที่ 1 ของหนังสือของแจ๊ก ลอนดอน เมื่อตัวละครสองคน บิลและเฮนรี่คุยกัน
“นี่ เฮนรี่ แกว่าเรามีหมากี่ตัวนะ” บิลร้องถามขึ้นโดยกะทันหัน
“หก”
“ผิด!” บิลร้องอย่างผู้มีชัย
“เจ็ดอีกงั้นซี”
“ไม่ใช่ ห้า มันหายไปตัวหนึ่งว่ะ!”
จากหนังสือ “ไอ้เขี้ยวขาว” สำนวนแปล อดิศร เทพปรีชา สร้างสรรค์-วิชาการ พ.ศ.2534
ก่อนนอนพวกเขาเห็นหมามีเจ็ดตัวแทนที่จะเป็นหก พอตื่นมาเหลือห้า หมาป่าเอาไปกินเสียแล้ว white fang 2 พากย์ไทย
พอมาเป็นหนังการ์ตูน บทสนทนานี้ถูกนำมาใช้เมื่อแม่หมาพาลูกหมาป่ามาขอกิน วีดอนแบ่งอาหารให้ลูกหมาป่า สองชีวิตทำความรู้จักกันเป็นครั้งแรก แล้วแม่หมาพาลูกหมาป่าหลบเข้าป่าหิมะไปก่อนที่จะถูกล้อมกรอบด้วยฝูงหมาป่าดำในเวลาไม่นาน ครั้งนี้สองแม่ลูกน่าจะตายแน่
ก่อนที่เด็กๆ จะได้เห็นฉากฆ่าโหดสองแม่ลูก แม่หมาโยนอาหารทั้งหมดล่อฝูงหมาป่าออกไปอีกทางหนึ่งแล้วพาลูกหนีไปอย่างรวดเร็ว
คนที่ไม่ชอบหนังเรื่องนี้รู้ดีว่าหนังได้ลดทอนเนื้อเรื่องและเนื้อหาไปมาก ในหนังสือ “แม่หมาป่าชื่อคิเช่” เธอเป็นลูกครึ่งเหมือนกัน พ่อของไอ้เขี้ยวขาวชื่อไอ้ตาเดียว เป็นหมาป่าแท้ๆ พ่อไอ้เขี้ยวขาวถูกแมวป่าตัวหนึ่งฆ่าตายในฤดูหนาวอันอดอยากครั้งหนึ่ง คือแมวป่าพันธุ์ที่เห็นในหนังการ์ตูนที่เรียกว่าลิงซ์ (lynx)
ในหนังสือ คิเช่จะฆ่าเจ้าแมวป่าที่ฆ่าคู่ของเธอ ยังไม่พอ คิเช่ฆ่าลูกแมวด้วย! white fang พากย์ไทย
กลับมาที่การ์ตูน เมื่อคิเช่หมดทางไป เธอพาลูกกลับไปหาเจ้านายเดิมคืออินเดียนแดงเฒ่าเกรย์บีเวอร์ เกรย์บีเวอร์รับลูกหมาไว้ฝึกเป็นหมาลากเลื่อน แล้วตั้งชื่อให้ว่าไอ้เขี้ยวขาว แต่ได้ขายแม่คิเช่ไป ฉากพรากแม่ลูกนี้เป็นอีกฉากหนึ่งที่ถูกทำให้ซอฟต์ลงในหนังการ์ตูน
ไอ้เขี้ยวขาวอยู่กับเกรย์บีเวอร์จนเติบใหญ่และเป็นจ่าฝูงง่ายๆ ผิดกับในหนังสือที่มันถูกกลั่นแกล้งรังแกจากหมาลากเลื่อนที่อยู่ก่อนชื่อลิปลิป ไอ้เขี้ยวขาวจะฝังเขี้ยวลงบนคอหอยเพื่อฆ่าลิปลิปในที่สุด
เกรย์บีเวอร์ในหนังการ์ตูนเป็นคนใจดีมาก เขาเย็บถุงมือสำหรับฤดูหนาวอย่างดีจะเอาไปขายและเอาไอ้เขี้ยวขาวไปด้วย
แต่ในหนังสือเกรย์บีเวอร์มิได้มีเมตตาเพียงนั้น เขาปราบไอ้เขี้ยวขาวอยู่หมัดด้วยความเด็ดขาด ว่าที่จริงไอ้เขี้ยวขาวโตขึ้นเป็นหมาดุร้ายเพราะเกรย์บีเวอร์และฝูงหมาลากเลื่อนด้วยส่วนหนึ่ง
ความละเอียดนี้หนังสือบรรยายได้อย่างกินใจในขณะที่หนังการ์ตูนดูจะข้ามไปมากแล้วไอ้เขี้ยวขาวเก่งขึ้นชั่วข้ามคืน White Fang
เกรย์บีเวอร์ขายถุงมือได้หมด เขาต้องการเงินห้าร้อยดอลลาร์ไปไถ่ที่ดินของตัวคืนเพื่อให้ลูกหลานได้อยู่ แต่คืนนั้นเขาถูกนายบ่อนหมา บิวตี้ สมิธ พานักเลงมาชิงเอาเงินไป เมื่อเกรย์บีเวอร์หมดตัวจำใจต้องขายไอ้เขี้ยวขาวให้แก่บิวตี้ สมิธ ซึ่งหน้าตาตรงข้ามกับบิวตี้ไกลมาก
ในบ่อนพนันหมา บิวตี้ สมิธ ปราบไอ้เขี้ยวขาวด้วยการทุบตี แต่หนังการ์ตูนมิได้ฉายให้ดูชัดๆ ไอ้เขี้ยวขาวกลายเป็นดาวประจำบ่อน มันกัดชนะหมาทุกตัว ฆ่าหมดสิ้น ไม่เห็นฉากฆ่าเช่นเดิม มันทำเงินให้บิวตี้ สมิธ มากมาย จนกระทั่งครั้งหนึ่งบิวตี้ สมิธ จัดพนันไอ้เขี้ยวขาวสู้แบบหนึ่งต่อสอง ด้วยเงินพนันที่สูงลิ่ว
แต่นายอำเภอคนใหม่โผล่เข้ามา เขาคือวีดอน สก๊อต
ไอ้เขี้ยวขาวจะได้ผ่านเจ้านายสามคน เกรย์บีเวอร์ บิวตี้ สมิธ และวีดอน สก๊อต ความโหดร้ายของสิ่งแวดล้อมและการเลี้ยงดูได้ขับเคี่ยวให้ไอ้เขี้ยวขาวเป็นหมาที่ดุร้ายที่สุดในยูคอน
วีดอน สก๊อต จะจำมันได้หรือไม่ โปรดติดตาม
สิ่งที่น่าสนใจ
White Fang นับว่าเป็นแอนิเมชั่นที่ภาพสวยมากๆอีกเรื่องหนึ่ง การออกแบบคาแรคเตอร์มีความโดดเด่น มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ๆ ถึงแม้ปัญหาของหนังจะเป็นเรื่องของการดำเนินเรื่องที่เนิบ ๆ ไม่มีจุดพีคมากนักเหมือนกับนวนิยายต้นฉบับ แต่การดูเรื่องนี้ถือว่าให้ความอบอุ่นในใจคนดูค่อนข้างมากพอสมควร
ด้วยเนื้อเรื่องที่ตัดตอนโหด ๆ ออกไปเสียหมดทำให้เป็นการ์ตูนสำหรับเด็กได้จริงๆ และในหนังค่อนข้างสะท้อนการเอาตัวรอดของเจ้าหมาตัวหนึ่ง ที่พยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองมีชีวิต การเปลี่ยนจากหมาเร่ร่อนไปเป็นหมาลากเลื่อนและต้องถูกพรากจากแม่ ถึงแม้จะทำให่้ดูซอฟต์ ๆ แต่เด็ก ๆ คงได้ข้อคิดของการมีผู้ปกครองอยู่นั้นจะมีผู้นำทางและคอยดูแลเราดีแค่ไหน อีกทั้งยังปลูกฝังความเมตตาต่อสัตว์โลกให้เด็ก ๆ
ถึงแม้สัตว์ป่าพยายามจะทำร้ายเรา มันก็ทำไปตามสัญชาตญาณ ไม่ว่าจะเพื่อออกล่าหรือเพื่อป้องกันตัว ย่อมเกิดจากการที่มนุษย์ไปรุกรานถิ่นที่อยู่ทั้งนั้น แต่โดยรวมแล้วหากได้ดูคงจะคิดได้ว่า การได้มีชีวิตและใช้ชีวิตมาได้จนทุกวันนี้นั้นเราโชคดีแค่ไหนแล้ว
ภาพเเละซีจีทำได้สวยเเละตื่นตามาก บทหนังเเสดงถึงความอบอุ่นในครอบครัวได้อย่างดี ความสัมพันธ์ของเเต่ละตัวละครก็ค่อนข้่างทรงพลัง
ฉากที่ตัวละครปะทะกันหรือซีนอารมณ์ก็ทำได้ดีเเละจับใจ
บทหนังที่ไม่ค่อยมีจุดที่น่าจดจำมากมาย เเละไม่ค่อยเเปลกใหม่ การเล่าเรื่องก็มีช้าไปบ้าง ดนตรีประกอบก็ไม่ค่อยเข้ากับฉากเท่าไหร่
บางช่วงก็รู้สึกว่าทำอารมณ์ได้ไม่สุด จนอารมณ์หลุดไปบ้าง