รีวิว โฉมงามพูดไม่เก่งกับผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง

รีวิว โฉมงามพูดไม่เก่งกับผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง

 

โฉมงามพูดไม่เก่งกับผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง (Komi-san wa, Comyushou desu) กล่าวถึงเรื่องราวของ โคมิ โชโกะ นักเรียนมัธยมสาวสวยประจำห้องด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นที่สนใจของเพื่อน ๆ ในห้อง แต่ติดปัญหาอยู่เพียงอย่างเดียวคือเธอนั้นเข้าสังคมไม่เก่งจึงทำให้คนรอบข้างมักเข้าใจผิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อสารอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะกับ ฮิโตฮิโตะทาดาโนะ หนุ่มที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ เธอ

ดูอนิเมะ

แต่ทว่าในมุมมองกลับกัน ทาดาโนะกลับพบว่าการนั่งข้างโชโกะนั้นทำให้เขากลายเป็นศัตรูของทุกคนในชั้นเรียนอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อทาดาโนะรับรู้ถึงปัญหาของโชโกะเขาก็มีความมุ่งมั่นที่อยากจะช่วยเหลือเธอโดยเป้าหมายในการช่วยเหลือโชโกะครั้งนี้คือการหาเพื่อนให้ได้ 100 คน

 

Komi Can’t Communicate (โฉมงามพูดไม่เก่งกับผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง) อนิเมชั่นแนวสไลซ์ออฟไลฟ์โรแมนติกดราม่า สร้างโดยเน็ตฟลิกซ์และโอแอลเอ็ม สตูดิโอ สตูดิโอผู้สร้าง Pokemon และ Berserk ฉบับอนิเมะ รวมไปถึง นักเตะแข้งสายฟ้า  รับหน้าที่ดัดแปลงอนิเมะจากการ์ตูนชื่อเดียวกันที่ขายดีของญี่ปุ่น ที่ได้รับการขนานนามจากคะแนนเสียงแฟน ๆ และเว็บไซต์อนิเมะญี่ปุ่นในปี 2020 ว่า “เป็นเรื่องที่คนเฝ้ารอให้ได้ทำเป็นอนิเมชั่นมากที่สุด” รวมไปถึงกระแสที่ไปในแง่ดีแทบจะทั่วโลกด้วยคะแนนวิจารณ์ที่พุ่งสูงแทบจะทุกช่องทาง รวมไปถึงคะแนนโหวตสูงสุดจากเน็ตฟลิกซ์เอง ทำให้มันเป็นอนิเมชั่นที่น่าจับตามองทั้งในไทยและต่างประเทศในขณะนี้

 

ในประเทศไทยได้รับลิขสิทธิ์หนังสือการ์ตูนโดยสำนักพิมพ์รักพิมพ์ที่ขายดีมาก และการได้รับสร้างเป็นฉบับละครโทรทัศน์ที่มีผู้ชมติดตามมากมาย รวมไปถึงคาร์แร็คเตอร์ของตัวละครที่เรียบง่ายและเล่นกับเรื่องราวอย่างชาญฉลาด ของชายหนุ่มธรรมดาที่ได้สานสัมพันธ์กับหญิงสาวที่งามราวกับเทพธิดาในการฝึกสื่อสารกับผู้คน หลังทั้งคู่ได้รับรู้ตัวตนของกันและกัน นำไปสู่ความวายป่วงเมื่อผองเพื่อนในโรงเรียนสุดโต่งรู้เข้า โดยมีทั้งหมด 12 ตอน ตอนละไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

 

 

เนื้อเรื่อง รีวิว โฉมงามพูดไม่เก่งกับผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง

 

 

สำหรับชีวิตมัธยมปลาย ทาดาโนะ ฮิโตะฮิโตะ ชายหนุ่มที่ธรรมด๊าธรรมดาแทบจะหมดหัวจรดเท้า คงหวังได้แค่ไม่เป็นจุดสนใจ ไม่โดดเด่นจากใคร ๆ เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งราวกับถูกกำหนดไว้จากฟากฟ้า ในโรงเรียนมัธยมอิตันในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ แต่ทว่ากลับมีหญิงสาวคนหนึ่งท่าทางงดงามราวกับร่วงหล่นมาจากสวรรค์ได้มาถึงโรงเรียนและได้ทำให้ทุกสายตาต้องสะกดจนทำให้ทาดาโนะคิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงคูล ๆ คนหนึ่งที่มีกำแพงสูงและไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวาย กระทั่งวันแรกของการเรียนทาดาโนะได้ค้นพบความลับหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของพวกเขา นั่นคือ โคมิ โชโกะ นักเรียนเทพเจ้าคนนี้ เธอเป็นโรคพูดไม่ค่อยเก่ง ทำให้เธอไม่สามารถโต้ตอบได้เหมือนคนทั่วไปและเธอก็ไม่ได้มีกำแพงอะไรทั้งนั้น เธอแค่อยากมีเพื่อนให้ได้ 100 คนก่อนเรียนจบ ความใจดีและใสซื่อของทาดาโนะทำให้เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอ ความสัมพันธ์และความพยายามของทั่งคู่จึงเริ่มต้น แต่ปัญหาสำคัญที่พวกเขาลืมไปคือ โรงเรียนแห่งนี้มีแต่คนสุดโต่งและไม่ธรรมดา ชายหญิงที่ฟ้ากำหนดให้เป็นเพื่อนกันนั้นจะสามารถทำภารกิจพลิกสาวพูดไม่เก่งให้มีสังคมได้มั้ยล่ะเนี่ย!?

 

เรื่องราวมันฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นอนิเมชั่นรักโรแมนติกตลกพื้น ๆ แบบเรื่องอื่น ๆ อวยเกินไปมั้ง แต่ทว่าเมื่อได้ดูจริง ๆ ความพิเศษที่ทำให้มันดี คือการที่ตัวละครนั้นพากันฉีกขนบธรรมเนียมอนิเมะเรื่องอื่น ตั้งแต่ชื่อของตัวละครที่เป็นการนิยามสิ่งที่ตัวละครนั้นเป็นอย่างชาญฉลาด เรื่องราวง่าย ๆ สบาย ๆ แต่อบอุ่นหัวใจของวัยเรียนที่สอดแทรกความสำคัญของการสื่อสารผ่านตัวละครที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบและความสัมพันธ์ที่แทบไม่มีพิษภัยใด ๆ เลย นอกจากมองดูเหล่าตัวละครเหล่านี้หาทางตามหาเพื่อน ใช้ชีวิตแบบวัยมัธยม มีชีวิตในรั้วโรงเรียนกับผู้คน ออกไปเที่ยว ใช้ชีวิตประจำวัน ไปงานเทศกาล หรือแม้แต่การออกกิจกรรมโรงเรียน ผสมกับเสน่ห์ของตัวละครต่าง ๆ ที่นำพามุกสุดโต่ง และจังหวะเรื่องที่โบ๊ะบ๊ะผ่านผู้บรรยายที่คอยตบกับตัวละคร ล้อเลียนวัฒนธรรมป๊อบแบบญี่ปุ่นโดยไม่รู้สึกว่าเป็นการยัดเยียดให้ฮาจนไม่เป็นธรรมชาติ

เว็บดูอนิเมะ

 

อีกทั้งเรื่องมันก็ยังสามารถเดินเรื่องไปข้างหน้าได้ โดยไม่ต้องพยายามใส่ปมหนัก ๆ เข้ามาว่าตัวละครจะต้องรักกัน แต่ใช้ปมเล็ก ๆ มาทำให้มันมีรายละเอียดและสอดคล้อง บางตอนทำให้เราน้ำตาไหล บางตอนทำให้เราอบอุ่นหัวใจไปกับความสัมพันธ์ของตัวละครชายหญิงที่ตอนนี้คงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน  แต่หลังจากนั้นคงเป็นเรื่องของอนาคต ทว่าฟังดูเหมือนจะเป็นอนิเมชั่นที่ดี แต่ถ้าใครคาดหวังความพีค แปลกใหม่ เกินคาดก็คงไม่ใช่ระดับนั้น ซ้ำบางตอนยังต้องขอติดคำเตือนเลยว่า มันไม่ได้เหมาะกับทุกเพศทุกวัยอย่างตั้งใจในพฤติกรรมของตัวละครที่สุดโต่งเหล่านี้ที่ทำให้มันยังมีปัญหาในด้านการนำเสนอให้ออกมาอย่างสบายใจ จนพูดไม่ได้เต็มปากว่ามันเพอร์เฟค แต่ถ้านอกจากนั้น มันก็เป็นอนิเมชั่นน้ำดี ๆ ตั้งแต่ตอนแรกจนตอนนี้ก็ยังรู้สึกอยากกลับไปดูซ้ำ ๆ ทุกครั้งไป

 

ตัวละคร

 

ตัวละครของเรื่องนี้จะใช้ชื่อแทนการนิยามตัวละครนั้น ไม่ว่าจะเป็น ทาดาโนะ ฮิโตะฮิโตะ ก็คือผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง หน้าตาไม่หล่อ โดนมองข้ามจากคนมากมาย แต่เขามีจิตใจที่ดี เป็นห่วงเป็นใยคนอื่น ไม่บังคับใจ ตรงไปตรงมา โดนใครทำร้ายยังไงก็ไม่เคยนึกโกรธหรือผูกใจเจ็บ พ่วงมาด้วยความสามารถของเขาในการอ่านบรรยากาศคนที่ทำให้ โคมิ โชโกะ หรือ หญิงที่สื่อสารไม่เก่งได้เปิดใจและกลายเป็นเพื่อนกับเขา ทั้งยังกังวลว่าจะมีคนไม่ชอบ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอนั้นเป็นเหมือนเทพเจ้าที่ทุกคนพร้อมปล่อยผ่านและเทิดทูนบูชาราวกับสมมติเทพจากฟ้าเลยทีเดียว จนลืมมองว่าเธอก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น มีแค่ชายธรรมดาที่มีความเห็นอกเห็นใจอย่างทาดาโนะมาเป็นคนคอยช่วย ทำให้เธอเป็นตัวละครที่เราจะได้ยินเสียงน้อยทีสุดสมกับบทบาท แต่ทุกครั้งที่เธอพูดมันจะมีอิมแพ็คสำคัญเสมอ ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับทาดาโนะเป็นอะไรที่ทุกคนพร้อมจะเอาใจช่วยเพราะมันช่างน่ารักชวนเขินเหลือเกิน

 

 

 

ไหนจะมี โอซามิ นาจิมิ เพื่อนสมัยเด็กสุดป๊อบและบ้าพลังที่มีเพศสภาพค่อนข้างคลุมเครือว่าจะเป็นชายเป็นหญิง คอยมาขโมยซีนเล่นใหญ่ ชงให้ตัวละครหลักสองคนนี้ได้ใกล้ชิดกันเสมอ แล้วก็ยังมีตัวละครที่โผล่มาบ้างประปรายที่มีคาร์แร็คเตอร์แตกต่างมาโชว์ความเป็นตัวเองมาคอยขโมยซีน และสร้างเรื่องสร้างราวสมกับเป็นผองเพื่อนไม่เต็มเต็ง แต่ที่เป็นข้อด้อยและทำลายเรื่องราวที่สุดจนผมไม่ชอบเลยคือตัวละครยันเดเระคนหนึ่งในเรื่องที่น่ารังเกียจและทำอาชญากรรมกับตัวละครหลักไว้หลายรอบ จนไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจหรือไงให้มันเป็นขนาดนี้ ทำเอาทุกครั้งที่มีเธอ เรื่องราวมันจะน่าอึดอัดและทำให้เรื่องราวที่กำลังเดินไปได้ด้วยดี ต้องชะงักทุกที แถมยังสะท้อนแนวคิดที่ว่าถ้าผู้หญิงคุกคามคนอื่นมันจะเป็นเรื่องตลกที่ทำให้เกิดปัญหาความอคติทางเพศระหว่างชายหญิงที่มักมองว่าผู้หญิงคุกคามมันดูมองเป็นเรื่องขำ ๆ แต่เชื่อเถอะ ถ้าคุณได้ดูคุณจะรู้

 

ประเด็นของเรื่องคือ คนเรานั้นมองผ่านสายตาผิวเผินไม่ได้หรอก บางคนเราอาจจะมองว่าหยิ่งเข้าถึงยาก แต่พอเราเข้าไปคุย เขาก็อาจจะไม่กล้า เราต้องทำให้เขาสบายใจ แล้วเขาจะเปิดใจให้เรา มันเอาโรคง่าย ๆ ของสังคมญี่ปุ่นที่มักใช้กับตัวละครรอง ๆ มาลงกับตัวละครหลักอย่างน่าสนใจ ว่าโรคพูดไม่เก่งไม่ใช่คนเป็นเขาไม่อยาก แต่เขาอาจจะทำไม่ได้แม้พยายาม เราต้องช่วยเหลือไม่บังคับเขาเขา เหมือนกับคำว่ารู้หน้าไม่รู้ใจซึ่งจะทำให้เรานั้นได้เรียนรู้ที่จะอยู่ในสังคมอย่างสนุกสนานและเต็มไปด้วยมิตรภาพที่แสนงดงาม การคุกคามใคร ไม่ว่าจะเป็นเพศไหน ก็ไม่ใช่เรื่องดีทั้งนั้น แม้อนิเมะจะนำเสนอออกมาแบบขำ ๆ แต่ส่วนตัวไม่ขำเอาซะเลย ไหนจะการที่ตัวละครเอกมักจะถูกมองข้ามราวกับไม่มีตัวตนอย่างน่าสงสาร จนคิดว่าถ้าไม่ใช่ตัวละครนี้ ตัวละครอาจจะเป็นซึมเศร้าเลย เพราะฉะนั้นแล้ว ถึงจะไม่ชอบอะไรใคร แม้จะไม่รู้จัก เราก็อย่ามองข้าม ช่วยได้ก็คือช่วย อย่าปล่อยให้ใครต้องอยู่โดดเดี่ยวลำพัง หรือมันเป็นสิทธิ์ของเราที่จะทำอะไร จะเลือกใครเป็นเพื่อน ถ้าคบแล้วมันพากันดีก็ดี แต่ถ้าคบแล้วไม่ดีก็ต้องรับผลไปนะ

 

 

ความดีงามไม่ได้มาแค่ประเด็นที่ดี และตัวละคร เรื่องราวสุดอบอุ่นหัวใจเท่านั้น นักพากย์ที่ให้เสียงตัวละครก็ทำได้ดี โดยเฉพาะตัวละครโคมิที่แทบไม่พูดไม่จา แต่ต้องใช้เสียงจากลำคอหรือพูดออกมาคำหนึ่งได้ไม่รู้เรื่องเหมือนที่ตัวละครในเรื่องเข้าใจ แถมบางคนก็จัดเต็มเล่นใหญ่ตะโกนโหวกเหวกรักษาโทนเรื่องได้อยู่เสมอ แต่ที่ไม่คิดเลยคืองานภาพที่ทำออกมาได้สวยงามในทุกตัวละคร และฉากที่มีรายละเอียด ตัดต่อไหลลื่น เกินความเป็นอนิเมชั่นแนวตลก ด้านดนตรีก็ยอดเยี่ยมมาก แค่ดนตรีในฉากสำคัญตอนแรกมันก็ยอดเยี่ยมและทรงพลังแล้ว ไหนจะดนตรีตอนตลก ตบมุกก็ทำให้เราขำกระจายทุกที แถมเพลงประกอบทั้งเปิดและปิดก็ช่วยให้เราสนุกสนานและสัมผัสถึงสมัยมัธยมด้วยงานประกอบภาพสุดมีสไตล์และมีนัยยะสำคัญของเรื่องอยู่ จึงไม่แปลกเลยที่มันจะคว้าใจคนดูอนิเมะและคนดูทั่วโลก

 

 

Komi Can’t Communicate คงเหมือนตัวละครในเรื่องที่ไม่ได้เพอร์เฟคไปทุกตารางนิ้ว แต่มันมีหัวใจอันมุ่งมั่นและความดีของมันที่กุมหัวใจคนดู แม้ว่ามันจะยังมีปัญหาที่เรื่องราวอาจจะไม่ได้น่าสนใจในแง่ของความสดใหม่ หรือตัวละครบางตัวที่ค่อนข้างนำเสนอออกมาแย่ แต่ก็เป็นอนิเมชั่นอบอุ่นหัวใจสุดตลกโปกฮาที่เหมาะสำหรับเยียวยาคนที่กำลังมีปัญหาให้มองหาความช่วยเหลือและใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็ง ด้วยงานอนิเมชั่นและดนตรีที่เนี๊ยบและงดงาม การเดินเรื่องสบาย ๆ ที่มาพร้อมมุกตลก ทำให้มันกุมใจผมพอสมควรและอยากจะเห็นมันไปได้ไกลมากกว่านี้ในซีซั่นถัดไป แต่ตอนนี้มันก็เกินคาดแล้วสำหรับบผม แม้ว่าจะยังติดใจในเรื่องตัวละครหลักตัวหนึ่ง และมันควรจะมีพากย์ไทยด้วย หรือนักพากย์ไทยยังหาคนพากย์คุณโคมิไม่ได้หรือยังไงก็ไม่รู้ หวังว่าหลังครบ 12 ตอน จะกลับมาพากย์นะ ผมกล้าการันตีเต็มปากว่า ห้ามมองข้ามอนิเมชั่นสั้น ๆ มุกโบ๊ะบ๊ะ ไม่ค่อยมีอะไรฉูดฉาดเรื่องนี้เด็ดขาด มันจะต้องทำให้คุณหลงรักเหมือนที่ตัวละครในเรื่องต่างหลงรักคุณโคมิแน่ ๆ

 

 

ความรู้สึกหลังดู

 

จากที่ได้ชมอนิเมะเรื่องนี้มาการถ่ายทอดเรื่องราวทำออกมาได้น่ารักมาก สนุกและตลกดี สำหรับใครที่เครียดกับงานหรือเครียดกับอะไรสักอย่างอยู่แนะนำเลยว่าควรดูอนิเมะเรื่องนี้ ซึ่งในการดำเนินเรื่องแต่ละครั้งก็จะมีผู้เล่าบรรยายประกอบด้วยแต่ก็ไม่ได้เยอะเกินจนเหมือนการเล่านิทาน

 

การออกแบบคาแรคเตอร์ตัวละครก็มีความน่าสนใจ มีการใช้ตัวละครในการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาหลายรูปแบบ เช่น ตัวละครที่เป็นตัวเล็ก ๆ ให้ความรู้สึกคลายกับตัวละครในเกม, ตัวละครที่มีหน้าตาตลก ๆ ทำให้เรื่องราวนั้นดูมีสีสันมากขึ้น

 

รีวิวการ์ตูน

และอนิเมะเรื่องนี้มีซาวด์เพลงประกอบที่ค่อนข้างเยอะและหลากหลายอารมณ์มาก ซึ่งในแต่ละบทเพลงก็จะถ่ายทอดอารมณ์ของแต่ละฉากออกมาได้แตกต่างกันไปตามการดำเนินเรื่องและความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร

 

นอกจากนี้เรื่องราวยังสะท้อนให้เห็นถึงชีวิตจริงของใครอีกหลายคนด้วยที่อยากจะมีเพื่อนแต่พูดไม่เก่งเข้าหาคนไม่ค่อยเป็นทำให้พวกเขาดูเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยและชอบเก็บตัวแต่ในความเป็นจริงแล้วลึก ๆ ในใจของพวกเขาก็ยังคงอยากที่จะพูดคุยกับคนอื่นได้อย่างเป็นธรรมชาติ ถ้าใครที่กำลังมีความรู้สึกเดียวกันกับตัวละครที่ชื่อ โคมิ โชโกะ อยู่ล่ะก็ ไม่แน่ว่าการดูอนิเมะเรื่องนี้อาจเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เพื่อน ๆ กล้าที่จะพูดคุยกับคนอื่น ๆ มากขึ้นได้

 

สรุป

 

อนิเมชั่นอบอุ่นหัวใจที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่มีความน่ารัก ความสัมพันธ์ของตัวละครที่แทบจะไร้พิษภัย ตัวละครที่คาร์แร็คเตอร์ชัดเจน งานภาพ ดนตรี และเสียงพากย์ที่ยอดเยี่ยม มุกตลกโบ๊ะบ๊ะ และประเด็นที่เยียวยาหัวใจคนขี้อายที่อยากมีคนคอยเป็นเพื่อน แม้ว่าจะมีบางประเด็น บางตัวละครที่ทำลายความดีงามของเรื่องราว รวมไปถึงบางตอนที่เรียบเกินไปบ้าง ก็เป็นงานอนิเมชั่นที่ดีเกินคาด

 

จุดเด่น

 

เรื่องราวสบาย ๆ ที่ไม่ต้องจริงจัง คิดอะไรมากมาย กลับมาดูซ้ำได้หลายครั้ง

12 ตอนสั้นที่ไหลลื่นและมีหลากหลายแนวในเรื่องเดียว

ตลกโปกฮาไปกับมุกโบ๊ะบ๊ะของตัวละคร และการล้อเลียนวัฒนธรรมญี่ปุ่น

ตัวละครที่มีเสน่ห์ คาร์แร็คเตอร์ โดดเด่น ชัดเจน น่ารักแทบทุกตัวละคร

ประเด็นเรื่องความสัมพันธ์และการสื่อสารที่ร้อยเรียงอย่างอบอุ่น

เสียงพากย์ของตัวละครที่จัดเต็ม

งานภาพและรายละเอียดที่ยอดเยี่ยม

ดนตรีประกอบที่ทรงพลังและเข้ากับฉากในอนิเมชั่น

 

 

จุดด้อย

 

ตัวละครหญิงยันเดเระคนหนึ่งน่าอึดอัด และทำเรื่องและประเด็นกร่อย

ไม่ได้แปลกใหม่ในด้านเรื่องราว การนำเสนอ หรือยอดเยี่ยมขนาดนั้น